Kupując ubrania robocze zwracamy uwagę na wiele czynników – fason, krój, właściwości materiału czy wygoda użytkowania. Musimy jednak pamiętać, że aby odzież mogła zostać nazwana ubraniem roboczym musi spełniać podstawowe wymagania określone w polskiej normie
Odzież ochronna – podstawowe wymagania
Kupując ubrania robocze zwracamy uwagę na wiele czynników – fason, krój, właściwości materiału czy wygoda użytkowania. Musimy jednak pamiętać, że aby odzież mogła zostać nazwana ubraniem roboczym musi spełniać podstawowe wymagania określone w polskiej normie PN-P-84525:1998 Odzież robocza-Ubrania robocze i EN340. W normie tej zawarte są wymagania dotyczące procesu projektowania, produkcji i doboru materiałów dla ubrań roboczych.
Ubranie spełniające podstawową normę PN-P-84525:1998 chroni pracownika jedynie przed podstawowymi zagrożeniami takimi jak czynniki atmosferyczne, słabe uderzenia, drgania czy powierzchowne czynniki mechaniczne – dlatego, do podstawowej normy dobieramy taką, która chroni pracownika przed zagrożeniami z danego stanowiska pracy. Ze wspomnianej normy wynika również to, że to na pracodawcy ciąży obowiązek doboru ubrania odpowiedniego dla danego stanowiska pracy.
Nie zaliczamy do odzieży ochronnej ubrań wykorzystywanych przy prostych pracach, przy których występuje jedynie silne brudzenie substancjami niegroźnymi dla zdrowia. Taka odzież zaliczana jest do odzieży roboczej, która nie podlega obowiązkowej certyfikacji.
Odzież roboczą dzielimy na 3 podstawowe kategorie
Kategoria I
Proste ubrania robocze chroniące tylko przed minimalnymi zagrożeniami. Odzież tej klasy nie podlega procedurze ochrony oceny zgodności przez jednostki notyfikowane. Jest to najczęściej występujące ubranie, wykorzystywane w wielu podstawowych pracach, w których występuje minimalne ryzyko. Używają jej mechanicy, robotnicy porządkowi, ochroniarze itp. Są to również np. kombinezony chroniące odzież przed zabrudzeniem.
Kategoria II
W tej kategorii znajdują się ubrania ochronne, chroniące przed konkretnymi zagorzeniami, ale niezagrażającymi życiu czy trwałemu uszczerbku na zdrowiu pracownika.
Znajdziemy tutaj odzież:
– dla spawaczy
– dla pracowników narażonych na działanie substancji chemicznych
– odzież ostrzegawcza przeznaczona najczęściej dla drogowców.
Kategoria III
Jest to odzież ochronna, chroniąca przed najbardziej niebezpiecznymi dla zdrowia czynnikami. Wysoko specjalistyczna, używana przy np. ekstremalnie niskich czy wysokich temperaturach przy pracy z pilarkami łańcuchowymi. Do tej kategorii nalezą również kamizelki chroniące przed utonięciem czy nawet odzież chroniąca przed ranami postrzałowymi czy pchnięciem nożem. Jednak najczęstszymi ubraniami z tej kategorii są kombinezony przeciwchemiczne i przeciw biologiczne.
Dodatkowe, specjalistyczne wymagania dotyczące odzieży roboczej określone są w normie:
Odzież ochronna – Wymagania ogólne -PN-EN ISO 13688:2013-12 zastępuje PN-EN 340:2006
Norma ta określa na jakie dokładne zagrożenia odzież będzie odporna. Odzież spełniająca taką normę oznaczona jest specjalnym piktogramem.
Najczęściej występującymi normami są:
EN343 – Norma odpowiedzialna za ochronę przed deszczem, zawiera 2 wskaźniki – odporność na przenikanie wody i odporność na przenikanie pary, im wyższa cyfra tym lepsza ochrona.
EN342 – Norma w której wyszczególnione są wymagania dot. ubrań do pracy w niskich temperaturach, np w chłodniach, mroźniach
EN ISO 11611 (zastępująca EN 470-1) – Odzież przeznaczona do spawania i prac o podobnym poziomie zagrożeń
EN ISO 20471 – Odzież ostrzegawcza
Oznaczenie CE
Odzież ochronna kategorii I II i III musi być oznaczona znakiem CE. Znak ten oznacza „Conformité Européenne” – „Zgodność z dyrektywami UE”.
Niezależnie od zagrożeń jakie występują na danym stanowisku pracy, przy zakupie odzieży roboczej czy ochronnej musimy pamiętać o:
- odpowiednim wyborze rozmiaru biorąc pod uwagę płeć i wymiary pracownika
- określeniu czy odzież musi być ocieplana lub wodoodporna
- braku luźnych elementów odzieży przy pracy z maszynami
Nie możemy dopuścić do używania ubrania które posiada jedynie atest na materiał z jakiego zostało wytworzone. Atestowane musi być całe ubranie. Nie jest również wskazane dokonywanie samodzielnych przeróbek czy ulepszeń odzieży ochronnej, ponieważ może stracić ona swoje właściwości.
