Nawiewniki okienne są prostymi urządzeniami mechanicznymi, służącymi doprowadzaniu świeżego powietrza do pomieszczeń, bez konieczności otwierania okien. Przeznaczone są do montażu w budynkach wyposażonych w wentylację grawitacyjną, mechaniczną wywiewną lub hybrydową. Bardzo istotna jest kwestia ich właściwego założenia, gdyż wpływa ona nie tylko na efektywność ich pracy, ale też komfort cieplny lokatorów budynku. W niniejszym tekście przybliżymy, jak prawidłowo przeprowadzić montaż nawiewników okiennych w plastikowych oknach.
Jak wysoko powinny znaleźć się nawiewniki okienne?
Zgodnie z polską normą wentylacyjną PN-83/B-03430, każdy nawiewnik powietrza powinien być umiejscowiony przynajmniej 1,8 m nad poziomem podłogi. Z czego to wynika? Taka wysokość pozwala zachować komfort cieplny, gdyż napływające z zewnątrz zimne powietrze nagrzeje się, spływając ku podłodze i nie będzie powodować wychłodzenia pomieszczenia. Dobrze jest przy tym skierować wewnętrzną dyszę nawiewnika ku górze, aby dostarczane powietrze trafiało pod sufit. Wynika z tego, że nawiewniki najkorzystniej zamontować w górnej ramie lub górnej części ramy bocznej.
Sposób montażu nawiewników w oknach z plastiku
W oknach PCV nawiewniki zakłada się na przylgach okiennych, czyli tak, aby element wewnętrzny (regulator) znalazł się na skrzydle, a zewnętrzny (czerpnia z okapem) na ościeżnicy okna. Sam montaż nawiewników okiennych jest dość prosty, zwłaszcza gdy dysponuje się nowymi oknami z fabrycznie przygotowanymi otworami. Nieco bardziej kłopotliwy jest montaż w starszych lub już wprawionych oknach pozbawionych tego udogodnienia — w takim przypadku konieczne będzie wykonanie odpowiednich otworów, zwykle o owalnym kształcie (tzw. fasolek), przy użyciu specjalnej frezarki. Niezwykle ważne jest, żeby wycinanie otworów przebiegało ściśle według wytycznych producenta nawiewników — zarówno pod względem kształtu, jak i wymiarów. Nieodpowiednio zamontowany nawiewnik nie będzie bowiem działał prawidłowo i może przynieść więcej szkody niż pożytku. Ponadto, przy umiejscowieniu nawiewników okiennych, należy zwrócić uwagę, czy nie będą one przeszkadzały w otwieraniu okien na oścież — trzeba tak dobrać ich położenie, aby nie uderzały o wnękę okienną ani nie blokowały się na niej. W razie potrzeby powinno się więc wykonywać otwory bliżej klamki. Proces montażu pojedynczego nawiewnika wraz z wycięciem otworu na ogół nie zajmuje dłużej niż 45 minut (ewentualnie godzinę, jeśli konieczne będzie podkucie w węgarku). Aby mieć pewność, że otwory zostaną wykonane prawidłowo, najlepiej jest zostawić ich wykonanie fachowcowi. Zwłaszcza że często można zamówić od razu nawiewniki z montażem.
W jakich pomieszczeniach powinny znaleźć się nawiewniki okienne?
Zasadniczo, zalecane jest umieszczanie tych urządzeń w każdym pokoju i kuchni z oknem. Odradza się natomiast zakładanie ich w łazienkach, gdyż panująca w nich wilgotność wpływa na skuteczność ich pracy zimą, a ponadto mogą one wywoływać uczucie nieprzyjemnego chłodu w trakcie kąpieli. Wobec tego zaleca się zapewniać przepływ powietrza w łazienkach metodą pośrednią – dzięki szczelinom pod drzwiami lub specjalnym otworom w ich dolnej części.
Kwestia wentylacji kuchni wymaga nieco szerszego omówienia. Montowane w nich nawiewniki okienne powinny być dostosowane do wyposażenia. Jeśli w danej kuchni funkcjonuje kuchenka gazowa lub kocioł dwufunkcyjny, zakładany w niej nawiewnik musi mieć dużą wydajność, aby dostarczana przezeń ilość powietrza nie tylko zapewniała dobrą wentylację, ale także wystarczała do prawidłowego przebiegu procesów spalania. Natomiast w przypadku kuchni wyposażonej jedynie w kuchenkę elektryczną, wystarczy nawiewnik o standardowej wydajności.
Kiedy nie montować nawiewników okiennych?
Montaż nawiewników okiennych nie jest wymagany (a wręcz będzie niewskazany) w przypadku budynków o systemie wentylacji mechanicznej nawiewno-wywiewnej lub z odzyskiem ciepła (rekuperacją). Nie będzie także konieczny, jeśli budynek wyposażono już w nawiewniki ścienne.
Jak rozmieścić nawiewniki?
Ilość nawiewników potrzebnych w budynku jest zależna od sumy strumieni powietrza usuwanych z pomieszczeń z kanałami wentylacyjnymi. Wartości dla poszczególnych pokoi można bez problemu znaleźć we wspomnianej już normie PN-83/B-03430 — jej treść jest udostępniona w Internecie. Gdy określi się już tę sumę, należy ją podzielić przez deklarowany przepływ pojedynczego nawiewnika. Otrzymany wynik, po zaokrągleniu w górę do pełnej liczby, określa wymaganą ilość nawiewników.
Kolejną kwestią będzie rozdzielenie ich na poszczególne pomieszczenia. Również tutaj nie napotka się żadnych trudności — przyjmuje się ogólną zasadę, według której w każdym pokoju o standardowej wysokości i powierzchni do 20 m2 powinien znaleźć się przynajmniej jeden nawiewnik. Natomiast, przy pomieszczeniach większych (ale nadal o standardowej wysokości) zaleca się montowanie przynajmniej dwóch takich urządzeń.
Najczęstsze błędy montażowe
Choć proces montażu nawiewników okiennych nie należy do bardzo skomplikowanych czynności, wymaga on wprawy, wciąż łatwo w nim o popełnienie kilku błędów, wynikających głównie z braku doświadczenia lub chęci zaoszczędzenia czasu. Oto trzy przykłady takich błędów:
- Wykonywanie otworów wiertarką — zdarza się, że chcąc zaoszczędzić na czasie, osoba montująca nawiewnik wykona kilka małych otworów wiertarką, zamiast wyciąć jeden duży z użyciem frezarki. Takie postępowanie nie tylko wyraźnie obniży wydajność takiego nawiewnika, ale także spowoduje, że przy dużych różnicach ciśnień albo silniejszych wiatrach będą się z niego dobywać niepokojące świsty lub podobne dźwięki.
- Naruszenie komory zbrojeniowej — niewłaściwe wykonywanie otworu może skutkować naruszeniem zbrojenia okna. Nie tylko osłabi to jego konstrukcję, ale też narazi jej metalowe elementy na działanie żywiołów, doprowadzając do ich korozji. Oprócz tego, frezowanie metalu zbrojenia generuje dużo ciepła, co może skutkować nadtopieniem plastiku tworzącego ramę okna i uszkodzeniem całej jego konstrukcji. Tyczy się to szczególnie nieco starszych modeli okien, w których zbrojenia wykonywano ze stali.
- Zbyt niskie umiejscowienie nawiewnika — niekiedy zdarza się jeszcze, że nawiewnik założony zostanie za nisko (przykładowo w dolnej części ramy). Skutkuje to nieprzyjemnym uczuciem przeciągu i nadmiernym wychłodzeniem pomieszczenia, gdyż dostarczane powietrze napływa od razu dołem i nie zdąży osiągnąć odpowiedniej temperatury.
O czym pamiętać przy montażu okiennych nawiewników powietrza?
Montaż nawiewników to także kilka, na pierwszy rzut oka, drobniejszych kwestii, które warto mieć na uwadze przy jego wykonywaniu. Na wstępie, dobrze jest sprawdzić referencje montera i dopytać go o przebieg prac — pozwoli to uniknąć ewentualnych nieprzyjemności i da ogólny obraz jakości usługi. Jeśli dane okno jest już osadzone w murze, trzeba pamiętać o zabezpieczeniu jego najbliższej okolicy folią malarską, ponieważ frezowanie otworów wiąże się z całkiem sporą ilością latających dookoła drobinek plastiku. Warto też zwrócić uwagę na sprzęt, z którym będzie się pracowało — powinien być możliwie najlepszej jakości i oczywiście w pełni sprawny. Gdy praca dobiegnie już końca, należy także pamiętać o uprzątnięciu stanowiska z opiłków (czy to odkurzając, czy zamiatając).
Jak widać, są to dość oczywiste kwestie, o których można jednak łatwo zapomnieć w ferworze pracy.
Podsumowanie
Nawiewniki okienne to prosty sposób na stały dopływ świeżego powietrza bez konieczności otwierania okien. Zaletą tych urządzeń jest bez wątpienia prosta budowa i niewiele bardziej skomplikowany montaż. Odpowiednio przeprowadzony, zapewni przepływ powietrza w danym pomieszczeniu bez obniżania komfortu cieplnego lokatorów — straty ciepła są minimalne, a podmuchy chłodnego powietrza nie są odczuwalne oraz nie dochodzi do powstawania przeciągów. Przeciwnicy tych urządzeń często wysuwają argument, że nawiewniki wpuszczają hałas i zanieczyszczenia z zewnątrz. Stwierdzenie to straciło jednak zupełnie na aktualności, gdyż nowoczesne urządzenia tego typu mogą być wyposażone w specjalne filtry tłumiące dźwięki i zatrzymujące zdecydowaną większość unoszących się w powietrzu (zwłaszcza miejskim) pyłów.
