Jakość wykonania tynku na ścianach wewnętrznych i elewacji jest bardzo ważna dla jakości dalszych prac wykończeniowych. Tynk stanowi podłoże pod malowanie, tapetowanie, układanie płytek ceramicznych. To właśnie wtedy najczęściej uwidaczniają wszystkie wady źle wykonanego tynkowania. Usuwanie niedociągnięć pociąga za sobą dodatkowe koszty i wydłuża czas wykonania kolejnych prac.
Tynkowanie ścian wymaga ścisłego przestrzegania zarówno odpowiedniego rodzaju materiału, jak i techniki nakładania tynku. Niestety każdy błąd w technologii wykonania tynku powoduje negatywne konsekwencje. Przed przystąpieniem do tynkowania należy wybrać odpowiedni rodzaj tynku, metodę jego nakładania oraz doświadczoną ekipę.
Niektóre informacje zawarte na stronach serwisów internetowych podpowiadają jak samemu wykonać tynk. Niestety te artykuły pisane są przez laików, którzy nigdy nie mieli pacy tynkarskiej w ręce. Nawet doświadczonym tynkarzom zdarzy się, że tynk się odparzy i odpadnie. Wystarczy jeden mały błąd.
W naszym artykule przedstawiamy techniki prawidłowego wykonania tynku, zwracamy uwagę na najważniejsze elementy. Te praktyczne porady ułatwią wybór odpowiedniego rodzaju materiału tynkarskiego i dobrej ekipy, której wystarczy zadać tylko kilka fachowych pytań.
Zasada 1 -czas i temperatura
Wiadomo, że nowo wybudowany budynek „pracuje”. Osiadają fundamenty, osiadają ściany. To efekt wyparowywania wody z betonu, ze spoin i innych materiałów budowlanych. Efektem tego jest naturalny proces kurczenia się ścian. To właśnie z tego względu tynkowanie najlepiej rozpocząć po kilku miesiącach od wykonania ścian. Optymalny okres to pół roku, ale zalecane minimum wynosi 3 miesiące.
Ten czas należy wykorzystać na wykonanie instalacji elektrycznej, gazowej, wodno-kanalizacyjnej, centralnego ogrzewania, stolarki okiennej i drzwiowej. Wykonanie tych wszystkich prac umożliwia ułożenie jednolitych tynków na wszystkich ścianach. Oczywiście stolarkę trzeba odpowiednio zabezpieczyć folią.
Bardzo istotna jest temperatura, przy której można wykonywać prace tynkarskie. Zarówno przy tynkach wewnętrznych, jak i zewnętrznych powinna mieścić się ona w przedziale między +5o C a 25o C. Taka temperatura jest najlepsza dla kładzenia tynku. Wysokie temperatury powodują jego zbyt szybkie wysychanie, a niskie przemrożenie tynku. Efektem może być przebarwienie tynku, pęcznienie i odpadanie. W rezultacie oznacza to ponowne jego położenie i dodatkowe koszty.
Zasada 2 – rodzaje tynku
Przed przystąpieniem do prac tynkarskich należy dobrać odpowiedni tynk. Przede wszystkim trzeba kierować się stopniem wilgotności w pomieszczeniach. Jedne doskonale sprawdzą się w salonie, ale nie nadają się do łazienki i kuchni. Na rynku dostępne są 3 rodzaje zaprawy tynkarskiej, które można dostosować do właściwości pomieszczeń.
Tynki cementowe
Jest najsilniejszą zaprawą do tynkowania ścian. Jego zaletą jest niska cena. Doskonale nadaje się wykonania tynków w pomieszczeniach narażonych na wilgoć, a więc w łazienkach, kuchniach, pralniach. Można stosować go jako podłoże pod płytki ceramiczne lub pierwszą obrzutkę pod tynki cementowo-wapienne. Tynkowanie ścian zaprawą cementową jest trudne, ponieważ jest mało plastyczne i uzyskanie równej powierzchni wymaga dużego nakładu pracy.
Tynki cementowo-wapienne
To jedna z najpopularniejszych zapraw tynkarskich. Dzięki dodaniu wapna do zaprawy zyskuje ona na plastyczności, ale równocześnie zachowuje odporność na wilgoć. Jest zaprawą uniwersalną, którą można stosować jako podkład pod płytki w łazience lub kuchni. Równocześnie doskonale sprawdza się jako wykończenie ścian pod tapety lub malowanie.
Tynki gipsowe
Ich główną zaletą jest krótki okres schnięcia, który wynosi ok. 2 tygodni. Po tym czasie ściany można malować, tapetować. Jest bardzo łatwy w nakładaniu i pozwala na uzyskanie gładkiej powierzchni. Ze względu na absorpcyjne właściwości gipsu nadaje się przede wszystkim do pomieszczeń suchych. Tynki gipsowe pozwalają na uzyskanie idealnie gładkiej powierzchni. Nakłada się je jednowarstwowo.
Zasada 3 – metody wykonania
W zasadzie wyróżniamy dwie techniki tynkowania ścian:
- ręczną,
- maszynową.
Ze względu na pracochłonność i różne efekty tynkowanie ścian metodą ręczną jest coraz rzadziej stosowane. Choć można do ich wykonania użyć zaprawy gotowe, to ten sposób wykonania tynków jest czasochłonny, wymaga doświadczonych tynkarzy. Wszystkie te elementy wpływają na wysoką cenę usług.
Tynkowanie ścian metodą maszynową jest znacznie prostsze i szybsze. Do specjalnego agregatu tynkarskiego wystarczy wsypać gotową suchą zaprawę. Trzeba do niej dodać odpowiednią ilość wody. Szczegółowe informacje o proporcjach znajdują się na opakowaniu i należy ich ściśle przestrzegać. Agregat tynkarski za pomocą węża aplikuje mieszankę na ścianę. Tynkarze odpowiadają za jej odpowiednie rozprowadzenie i wygładzenie. Dzięki odpowiednim dodatkom tynki maszynowe są bardziej plastyczne i bardziej gładkie, czas ich obróbki jest dłuższy niż ręcznego.
Przygotowując się do tynkowania ścian sprawdź ofertę sklepów na agregaty tynkarskie.
Zasada 4 – przygotowanie podłoża
W dużej mierze zależy od tego, czy jest to dom nowy, czy przeprowadzamy kapitalny remont w starszym budynku. W tym wypadku ściany muszą być dobrze osuszone i pozbawione wykwitów. Trzeba także uzupełnić wszelkie ubytki w ścianach. Odpowiednie przygotowanie podłoża ma na celu uzyskanie dobrego wiązania między ścianą a tynkiem. Przed rozpoczęciem tynkowania ściany trzeba zagruntować środkiem dobranym do rodzaju zaprawy oraz do rodzaju podłoża. Potrzebne informacje znajdują się na opakowaniu.
Kolejnym etapem jest umocowanie na narożnikach odpowiednich profili, które umożliwią uzyskanie katów prostych. Przy tynkowaniu dużych powierzchni powinny być zamontowane listwy tynkarskie, które umożliwiają dokładne pionowanie ścian. Jest to szczególnie istotne, jeżeli mają być na nich układane płytki ceramiczne.
Zasada 5 – etapy wykonania
Tynkowanie ścian najczęściej wykonuje się metodą dwuwarstwową, ale czasami konieczne jest wykonanie trzech warstw. Pierwszą będzie obrzut (szpryc), to warstwa, która ma wyrównać nierówności i zwiększyć przyczepność zaprawy. Drugą warstwą jest narzut. Powinien być rzadszy od obrzutu. Zadaniem tynkarzy jest równomierne rozprowadzenie mieszanki tynkarskiej.
Ostatnim etapem jest położenie gładzi, czyli warstwy wyrównującej. Gwarantuje idealnie gładką powierzchnię ściany, ale pod warunkiem dokładnego wygładzenia za pomocą odpowiednich pac lub profesjonalnej zacieraczki tynkarskiej. To drugie rozwiązanie daje lepsze efekty i zajmuje mniej czasu. Zastosowanie dodatkowego wyposażenia umożliwia dodatkowo szlifowanie i polerowanie powierzchni.
Zasada 6 – pielęgnacja tynku
Gotowy tynk musi się związać i wyschnąć. W zależności od warunków atmosferycznych można stosować wentylatory, ale nie wolno tego procesu zbyt przyśpieszać. Powinien on przebiegać w sposób naturalny. Przy zbyt wysokich temperaturach należy tynki dodatkowo zwilżać. W okresie niskich temperatur w pomieszczeniach można umieścić dodatkowe grzejniki, przede wszystkim elektryczne. Nie są wskazane grzejniki gazowe, które podczas ogrzewania powodują dodatkowe zawilgocenie. Tynk powinien osiągać swoje właściwości w warunkach naturalnych, gwarantuje to jego trwałość i zapobiega odpadaniu.
Tynki gipsowe schną 7-14 dni, natomiast przy tynkach cementowo-wapiennych przyjmuje się okres 7-14 dni na 1 cm grubości warstwy. Im proces wiązania przebiega w warunkach naturalnych, tym lepiej. Tynk dobrze zwiąże się z podstawą i nie będzie pękał. Wszystkie prace budowlane wymagają przestrzegania zasad technologicznych, jest to gwarancją ich jakości.
